Presens particip; perfect particip; supinum - frikännande - frikänd - frikänt Presens - frikänner - frikänner - frikänner - frikänner - frikänner - frikänner Preteritum - frikände - frikände - frikände - frikände - frikände - frikände Futurum - ska frikänna - ska frikänna - ska frikänna - ska frikänna - ska frikänna - ska frikänna Konditionalis I - skulle frikänna - skulle frikänna - skulle frikänna - skulle frikänna - skulle frikänna - skulle frikänna Perfekt - har frikänt - har frikänt - har frikänt - har frikänt - har frikänt - har frikänt Pluskvamperfekt - hade frikänt - hade frikänt - hade frikänt - hade frikänt - hade frikänt - hade frikänt Futurum exaktum - ska ha frikänt - ska ha frikänt - ska ha frikänt - ska ha frikänt - ska ha frikänt - ska ha frikänt Konditionalis II - skulle ha frikänt - skulle ha frikänt - skulle ha frikänt - skulle ha frikänt - skulle ha frikänt - skulle ha frikänt Imperativ - - - frikänn - - - - - frikänn - -