orde [v]
- erlassen
- verkünden
- verkündigen
wetten [v]
- erlassen
- verhängen
rechten [v]
- verkünden

orde [v]
- issue
- promulgate
wetten [v]
- issue
- enact
- promulgate [formal]
rechten [v]
- promulgate [formal]

orde [v]
- promulguer
- édicter
- décréter
wetten [v]
- décréter
- promulguer
rechten [v]
- promulguer

orde [v]
- emanare
- emettere
- promulgare
wetten [v]
- emanare
- emettere
- promulgare
rechten [v]
- promulgare

orde [v]
- promulgar
- decretar
- dictar
wetten [v]
- decretar
- promulgar
rechten [v]
- promulgar

orde [v]
- utfärda
wetten [v]
- utfärda
- offentliggöra
rechten [v]
- promulgera
- kungöra

orde [v]
- decretar
- promulgar
wetten [v]
- decretar
- promulgar
rechten [v]
- promulgar

afroepen [v]
- bekendmaken
- decreteren
- openbaar maken
- proclameren
- uitroepen

Tegenwoordig en verleden deelwoord
- afkondigend
- afgekondigd
Presens
- kondig af
- kondigt af
- kondigt af
- kondigen af
- kondigen af
- kondigen af
Imperfect
- kondigde af
- kondigde af
- kondigde af
- kondigden af
- kondigden af
- kondigden af
Toekomende tijd I
- zal afkondigen
- zult afkondigen
- zal afkondigen
- zullen afkondigen
- zullen afkondigen
- zullen afkondigen
Conditionalis I
- zou afkondigen
- zou afkondigen
- zou afkondigen
- zouden afkondigen
- zouden afkondigen
- zouden afkondigen
Perfectum
- heb afgekondigd
- hebt afgekondigd
- heeft afgekondigd
- hebben afgekondigd
- hebben afgekondigd
- hebben afgekondigd
Voltooid verleden tijd
- had afgekondigd
- had afgekondigd
- had afgekondigd
- hadden afgekondigd
- hadden afgekondigd
- hadden afgekondigd
Toekomende tijd II
- zal afgekondigd hebben
- zult afgekondigd hebben
- zal afgekondigd hebben
- zullen afgekondigd hebben
- zullen afgekondigd hebben
- zullen afgekondigd hebben
Conditionalis II
- zou hebben afgekondigd
- zou hebben afgekondigd
- zou hebben afgekondigd
- zouden hebben afgekondigd
- zouden hebben afgekondigd
- zouden hebben afgekondigd
Imperatief
- -
- kondig af
- -
- -
- kondigt af
- -