Presens particip; perfect particip; supinum - klarande - klarad - klarat Presens - klarar - klarar - klarar - klarar - klarar - klarar Preteritum - klarade - klarade - klarade - klarade - klarade - klarade Futurum - ska klara - ska klara - ska klara - ska klara - ska klara - ska klara Konditionalis I - skulle klara - skulle klara - skulle klara - skulle klara - skulle klara - skulle klara Perfekt - har klarat - har klarat - har klarat - har klarat - har klarat - har klarat Pluskvamperfekt - hade klarat - hade klarat - hade klarat - hade klarat - hade klarat - hade klarat Futurum exaktum - ska ha klarat - ska ha klarat - ska ha klarat - ska ha klarat - ska ha klarat - ska ha klarat Konditionalis II - skulle ha klarat - skulle ha klarat - skulle ha klarat - skulle ha klarat - skulle ha klarat - skulle ha klarat Imperativ - - - klara - - - - - klara - -