Presens particip; perfect particip; supinum - deklinerande - deklinerad - deklinerat Presens - deklinerar - deklinerar - deklinerar - deklinerar - deklinerar - deklinerar Preteritum - deklinerade - deklinerade - deklinerade - deklinerade - deklinerade - deklinerade Futurum - ska deklinera - ska deklinera - ska deklinera - ska deklinera - ska deklinera - ska deklinera Konditionalis I - skulle deklinera - skulle deklinera - skulle deklinera - skulle deklinera - skulle deklinera - skulle deklinera Perfekt - har deklinerat - har deklinerat - har deklinerat - har deklinerat - har deklinerat - har deklinerat Pluskvamperfekt - hade deklinerat - hade deklinerat - hade deklinerat - hade deklinerat - hade deklinerat - hade deklinerat Futurum exaktum - ska ha deklinerat - ska ha deklinerat - ska ha deklinerat - ska ha deklinerat - ska ha deklinerat - ska ha deklinerat Konditionalis II - skulle ha deklinerat - skulle ha deklinerat - skulle ha deklinerat - skulle ha deklinerat - skulle ha deklinerat - skulle ha deklinerat Imperativ - - - deklinera - - - - - deklinera - -