Presens particip; perfect particip; supinum - fingrande - fingrad - fingrat Presens - fingrar - fingrar - fingrar - fingrar - fingrar - fingrar Preteritum - fingrade - fingrade - fingrade - fingrade - fingrade - fingrade Futurum - ska fingra - ska fingra - ska fingra - ska fingra - ska fingra - ska fingra Konditionalis I - skulle fingra - skulle fingra - skulle fingra - skulle fingra - skulle fingra - skulle fingra Perfekt - har fingrat - har fingrat - har fingrat - har fingrat - har fingrat - har fingrat Pluskvamperfekt - hade fingrat - hade fingrat - hade fingrat - hade fingrat - hade fingrat - hade fingrat Futurum exaktum - ska ha fingrat - ska ha fingrat - ska ha fingrat - ska ha fingrat - ska ha fingrat - ska ha fingrat Konditionalis II - skulle ha fingrat - skulle ha fingrat - skulle ha fingrat - skulle ha fingrat - skulle ha fingrat - skulle ha fingrat Imperativ - - - fingra - - - - - fingra - -