Presens particip; perfect particip; supinum - avtalande - avtalad - avtalat Presens - avtalar - avtalar - avtalar - avtalar - avtalar - avtalar Preteritum - avtalade - avtalade - avtalade - avtalade - avtalade - avtalade Futurum - ska avtala - ska avtala - ska avtala - ska avtala - ska avtala - ska avtala Konditionalis I - skulle avtala - skulle avtala - skulle avtala - skulle avtala - skulle avtala - skulle avtala Perfekt - har avtalat - har avtalat - har avtalat - har avtalat - har avtalat - har avtalat Pluskvamperfekt - hade avtalat - hade avtalat - hade avtalat - hade avtalat - hade avtalat - hade avtalat Futurum exaktum - ska ha avtalat - ska ha avtalat - ska ha avtalat - ska ha avtalat - ska ha avtalat - ska ha avtalat Konditionalis II - skulle ha avtalat - skulle ha avtalat - skulle ha avtalat - skulle ha avtalat - skulle ha avtalat - skulle ha avtalat Imperativ - - - avtala - - - - - avtala - -