orde [v]
- erlassen
- verkünden
- verkündigen
wetten [v]
- erlassen
- verhängen

orde [v]
- issue
- promulgate
wetten [v]
- issue
- enact
- promulgate [formal]

orde [v]
- promulguer
- édicter
- décréter
wetten [v]
- décréter
- promulguer

orde [v]
- emanare
- emettere
- promulgare
wetten [v]
- emanare
- emettere
- promulgare

orde [v]
- promulgar
- decretar
- dictar
wetten [v]
- decretar
- promulgar

orde [v]
- utfärda
wetten [v]
- utfärda
- offentliggöra

orde [v]
- decretar
- promulgar
wetten [v]
- decretar
- promulgar

afkondigen [v]
- bekendmaken

Tegenwoordig en verleden deelwoord
- uitvaardigend
- uitgevaardigd
Presens
- vaardig uit
- vaardigt uit
- vaardigt uit
- vaardigen uit
- vaardigen uit
- vaardigen uit
Imperfect
- vaardigde uit
- vaardigde uit
- vaardigde uit
- vaardigden uit
- vaardigden uit
- vaardigden uit
Toekomende tijd I
- zal uitvaardigen
- zult uitvaardigen
- zal uitvaardigen
- zullen uitvaardigen
- zullen uitvaardigen
- zullen uitvaardigen
Conditionalis I
- zou uitvaardigen
- zou uitvaardigen
- zou uitvaardigen
- zouden uitvaardigen
- zouden uitvaardigen
- zouden uitvaardigen
Perfectum
- heb uitgevaardigd
- hebt uitgevaardigd
- heeft uitgevaardigd
- hebben uitgevaardigd
- hebben uitgevaardigd
- hebben uitgevaardigd
Voltooid verleden tijd
- had uitgevaardigd
- had uitgevaardigd
- had uitgevaardigd
- hadden uitgevaardigd
- hadden uitgevaardigd
- hadden uitgevaardigd
Toekomende tijd II
- zal uitgevaardigd hebben
- zult uitgevaardigd hebben
- zal uitgevaardigd hebben
- zullen uitgevaardigd hebben
- zullen uitgevaardigd hebben
- zullen uitgevaardigd hebben
Conditionalis II
- zou hebben uitgevaardigd
- zou hebben uitgevaardigd
- zou hebben uitgevaardigd
- zouden hebben uitgevaardigd
- zouden hebben uitgevaardigd
- zouden hebben uitgevaardigd
Imperatief
- -
- vaardig uit
- -
- -
- vaardigt uit
- -