intransitief [v]
- sich trennen
- trennen
fysica [v]
- spalten

intransitief [v]
- part
fysica [v]
- split
- fission

intransitief [v]
- se séparer
- séparer
fysica [v]
- fissionner

intransitief [v]
- separarsi
fysica [v]
- dividere
- spaccare
- fissionare

intransitief [v]
- separarse
fysica [v]
- escindir

intransitief [v]
- skiljas
- skiljas åt
fysica [v]
- klyva

intransitief [v]
- separar
- apartar
fysica [v]
- dividir
- fissionar

onderverdelen [v]
- scheiden
- verdelen

Tegenwoordig en verleden deelwoord
- splitsend
- gesplitst
Presens
- splits
- splitst
- splitst
- splitsen
- splitsen
- splitsen
Imperfect
- splitste
- splitste
- splitste
- splitsten
- splitsten
- splitsten
Toekomende tijd I
- zal splitsen
- zult splitsen
- zal splitsen
- zullen splitsen
- zullen splitsen
- zullen splitsen
Conditionalis I
- zou splitsen
- zou splitsen
- zou splitsen
- zouden splitsen
- zouden splitsen
- zouden splitsen
Perfectum
- heb gesplitst
- hebt gesplitst
- heeft gesplitst
- hebben gesplitst
- hebben gesplitst
- hebben gesplitst
Voltooid verleden tijd
- had gesplitst
- had gesplitst
- had gesplitst
- hadden gesplitst
- hadden gesplitst
- hadden gesplitst
Toekomende tijd II
- zal gesplitst hebben
- zult gesplitst hebben
- zal gesplitst hebben
- zullen gesplitst hebben
- zullen gesplitst hebben
- zullen gesplitst hebben
Conditionalis II
- zou hebben gesplitst
- zou hebben gesplitst
- zou hebben gesplitst
- zouden hebben gesplitst
- zouden hebben gesplitst
- zouden hebben gesplitst
Imperatief
- -
- splits
- -
- -
- splitst
- -