Presens particip; perfect particip; supinum - visslande - visslad - visslat Presens - visslar - visslar - visslar - visslar - visslar - visslar Preteritum - visslade - visslade - visslade - visslade - visslade - visslade Futurum - ska vissla - ska vissla - ska vissla - ska vissla - ska vissla - ska vissla Konditionalis I - skulle vissla - skulle vissla - skulle vissla - skulle vissla - skulle vissla - skulle vissla Perfekt - har visslat - har visslat - har visslat - har visslat - har visslat - har visslat Pluskvamperfekt - hade visslat - hade visslat - hade visslat - hade visslat - hade visslat - hade visslat Futurum exaktum - ska ha visslat - ska ha visslat - ska ha visslat - ska ha visslat - ska ha visslat - ska ha visslat Konditionalis II - skulle ha visslat - skulle ha visslat - skulle ha visslat - skulle ha visslat - skulle ha visslat - skulle ha visslat Imperativ - - - vissla - - - - - vissla - -