toegeven [v]
- bekennen
- zugeben
- gestehen
- eingestehen

toegeven [v]
- admit
- acknowledge
- concede
- avow

toegeven [v]
- reconnaître
- admettre
- avouer
- concéder

toegeven [v]
- ammettere
- riconoscere
- confessare

toegeven [v]
- admitir
- reconocer
- confesar

toegeven [v]
- erkänna
- medge
- vidkännas
- tillerkänna

toegeven [v]
- admitir
- reconhecer
- confessar

Tegenwoordig en verleden deelwoord
- avouerend
- geavoueerd
Presens
- avoueer
- avoueert
- avoueert
- avoueren
- avoueren
- avoueren
Imperfect
- avoueerde
- avoueerde
- avoueerde
- avoueerden
- avoueerden
- avoueerden
Toekomende tijd I
- zal avoueren
- zult avoueren
- zal avoueren
- zullen avoueren
- zullen avoueren
- zullen avoueren
Conditionalis I
- zou avoueren
- zou avoueren
- zou avoueren
- zouden avoueren
- zouden avoueren
- zouden avoueren
Perfectum
- heb geavoueerd
- hebt geavoueerd
- heeft geavoueerd
- hebben geavoueerd
- hebben geavoueerd
- hebben geavoueerd
Voltooid verleden tijd
- had geavoueerd
- had geavoueerd
- had geavoueerd
- hadden geavoueerd
- hadden geavoueerd
- hadden geavoueerd
Toekomende tijd II
- zal geavoueerd hebben
- zult geavoueerd hebben
- zal geavoueerd hebben
- zullen geavoueerd hebben
- zullen geavoueerd hebben
- zullen geavoueerd hebben
Conditionalis II
- zou hebben geavoueerd
- zou hebben geavoueerd
- zou hebben geavoueerd
- zouden hebben geavoueerd
- zouden hebben geavoueerd
- zouden hebben geavoueerd
Imperatief
- -
- avoueer
- -
- -
- avoueert
- -